parparvaz313

حس اين روزها

از كجا سخني بگوييم كه تو نباشي كل آن…

اين روزها بيشتر از هميشگي صداي مظلوميت بيداد ميكند و ميشود محرم الحرام الثاني …

صداي واعطشاي سه ساله و لبهاي تشنه قنداقي حسين را اين روزها حس نه…با تمام وجود مي چشيم درد كربلا را

اين روزها روضه ها عجب عملي شدند برا قلب خسته مان…فداي لب تشنه ات حسين جان

اين روزها عجيب هواي حرم كرده ايم…

«تا كي  تحمل بكنم تلخي و درد روزگار رو

بهم بگو كه تا به كي بايد نبينم كربلا رو

آخر ميميرم از غمت كي ميشه دعوت كني ما رو»

السلام علي الحسين

و علي علي بن الحسين

و علي اولاد الحسين

و علي اصحاب الحسين

به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست خدایی که از رگ گردن نزدیکتر است

آن خدایی که به قلبم غم داد خود او باران داد زندگی با عطش ثانیه ها می گذرد می شود ثانیه را جریان داد

من خدا را دارم آن خدایی که به هنگام غمم می گرید و به هنگام خوشی های دلم می خندد شعر من باز پر از صحبت بی قافیه گیست…

آدم وقتی دلش خیلی میگیره دوست داره بنویسه در مورد هر چیزی و هر کسی، اگر اون چیز و کس خدا باشه که فبها…

وقتی آدمی دلش خیلی میگیره چقدر احساس نزدیکی خدا رو در وجودش احساس میکنه و همین حوالی دل آدم فقط یکی رو حس میکنی یه دست دراز کردن میتونه خدا رو تو آغوش بگیره و زار زار گریه کنه تا کمی سبک بشه، همون لحظه قطره های بارون و اشکهای خدا…

وقتی آدمی دلش خیییلی میگیره نگاه به بدیهای دنیا نمیکنه فقط دلش کمی خدا رو میخواد، فقط میخواد باشه کنارش، حرفاشو بشنوه، اشکاشو پاک کنه، بعد هم یه صدای قشنگی که میگه

نگران نباش من کنارتم،

از رحمت من ناامید نباش،

قول دادم کنارت باشم پس هستم،

از رگ گردن نزدیکتر…

آخ خ خ که چقدر آرام میشه اون آدمی که دلش خیلی گرفته بود…

درست عین من…

دلم و خدا و آرامش، زمزمه قشنگی است…

عکاسی من خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد…

نمیدونم این لطیفه یا جک رو شنیدین یا نه که معلمی بود بخاطر لکنت زبان کلمه “ر” “ل” تلفظ می کرد و برا درس دادن به بچه ها میگفت بچه ها بگید “ل” همه یکصدا میگفتن “ل” معلم میخواست اصلاح کنه میگفت بچه ها من میگم “ل” ولی شما بگید “ل” که منظورش “ر” بود… حالا گاهی اوقات توی زندگی های ما اتفاقاتی میوفته که ما خودمون میدونیم چی میگیم و منظور و هدفمون چی هست و از بقیه میخواییم همون رو درک کنن ولی نمیشه؛ نمیخوان؛ نمیخواییم؛ نمیزارن یا هر چی به هیچ کدوم از منظورها نمیرسیم… گاهی شناخت آدما از هم مخصوصا کسایی که یه عمر زندگی کرده باشن مثل یه خواهر یه فامیل یا یک دوست باید طوری باشه که وقتی حرفی و عملی میشه به قضاوت یک طرفه رونده نشه … لکنت ها توی زندگی زیاد هست یه کم از انگشت اشاره مون دیدمون رو فراتر کنیم  شاید آن دوردست ها چیزی باشه که آدما و اخلاقشون رو بهتر بشناسیم… #الاعمال بالنیات

یا حق

منم و یه دنیا ناشناخته و…

یادمه وقتی کوچیک بودم همسایه داشتیم که مردی بسیار مهربون و ساکت و سر به زیر بود و کمی از لحاظ مالی بخاطر اینکه دو تا همسر داشتند آنچنان خوب نبود (حالا تو ذهنتون نمیخواد تحلیل کنین چرا دو تا گرفت وااالااا) و اینکه اینقدر که کلمه مظلوم جلوش کمر تا زانو خم میکرد مثلا…

اسمشون هم علی اکبر تقوی بود ولی در زبان و لهجه ما عَلَی بَرِ تقوی میگفتن…حالا این بمونه پیشتون لطفا

توی شهرمون که قبلا روستا بود(ببینین منو اینو جلو یکی از همشهریهام بگم خونم حلال میشه یعنی ایقققد ناسیونالیسم خخخ) یه تعاونی داشتیم و صاحب این تعاونی الحمدلله و المنه وضع مالیشون خوب بود و آدم سرزنده ای بود و به قول ما باکلاس…

خلاصه وقتی ما با مادر جان میرفتیم که کوپن قند و فلان و فلان رو بگیریم(دارید حساب می کنید چندسالمه که کوپن رو هم دیدم؟ الله اکبر شیطون نشید) سر در تعاونی نوشته بود (تعاونوا علی البر و التقوی) حالا ذهن باز و خلاق من تحلیل و تفکیک میکردم که بله حالا فهمیدم جریان اینکه چرا علی اکبر ملخص به /علی بر/ وضعشون خوب نیست…

توجه دارین که ابتدایی عربی نخونده بودیم و نمیدونستم عربی یعنی چه؟ خووووب از اول تا ساعاتی که توی صف بودیم با چنان چشم غیظی به صاحب تعاونی نگاه میکردم که چرا حق اونو میخوره و نمیزاره خودش بیاد تو مغازه اش…

بعد هم تو گروه 5نفره دوستان مطرح کردم که اونا هم نظرشون همین بود که آره چرا مغازه ای که به نام آقای تقوی هست آقای ولایتی توش کار میکنه؟ و اونا هم من بعدش همراه با من با چشم نفرت به این فلک زده نگاه میکردیم کلی حسرت میخوردیم…واقعا حسرت میخوردیم هاااااا

حالا میگم هیچوقت این بنده خدا سوال براش پیش نیومد این جماعت دخترا چرا اینطور بر و بر منو نگاه میکنن …خخخ

منی که سالها با علم ناچیزم و اطلاعات کمم یک عمر قضاوت کردم و حکم راندم برای کسی که دلیلش سر در مغازه اش مشابه تقوی بود… بارالها مرا ببخش برای تمامی قضاوتهای ناقصم

امیر بیان مولی الموحدین امام علی (علیه السلام)

هرگاه قضاوت مى‏ کنید، عادلانه قضاوت کنید و هرگاه سخن مى ‏گویید، نیکو بگویید، زیرا خداوند نیکوکار است و نیکوکاران را دوست دارد.« نهج الفصاحه، ح ۲۰۰٫»

دوستان و بزرگواران دنیا کوچیکه و مغزها کم بضاعت در مورد مسائل، آدمی که در کار خودش مونده نمیشه کار دیگران رو قضاوت کنه…بگذریم از علم نامحدودمون از بقیه و تحلیل و تصمیم گرفتن چرا که اندازه حق و باطل به اندازه یک بند انگشت است. و من الله التوفیق

السلام علی غریب الغربا علی بن موسی الرضا المرتضی

آمدم ای شاه پناهم بده                      خط امانی ز گناهم بده

ای حرمت ملجأ درماندگان                  دور مران از در و راهم بده

لایق وصل تو که من نیستم                 اذن به یک لحظه نگاهم بده

ای که حریمت مَثل کهرباست              شوق و سبک خیزی کاهم بده

تا که ز عشق تو گدازم چو شمع             گرمی جان‌سوز به آهم بده

ای که عطابخش همه عالمی                جمله حاجات مرا هم بده

آن چه صلاح است برای «حسان»         از تو اگر هم که نخواهم بده

http://s7.picofile.com/file/8390595126/video_2020_03_10_14_42_39.mp4.html